WVA sinds 1971
WVA sinds 1971
Ik had ervan liggen dromen
Te varen onder maretakken in bomen
Daarom voer ik nu campagne
Voor het varen in Bretagne
Ik hoop dat jullie ook komen.
Om 9.30 uur aangekomen in de haven van Massac. Hier liggen de Le Boats te wachten op de passagiers. Verder een aantal andere plastic boten, allemaal met rondom stootkussens en rubberen randen. Een kwart zou in verband met het wrakkenbesluit niet in onze WVA-haven mogen liggen. De helft van de overigen zouden een waarschuwing krijgen. Op de kant een aantal “dode“ boten die er kennelijk al een groot aantal jaren staan.
Boot te koop.
Hier vertrekken de Le Boats naar de rivier en daarna het kanaal. De rivier heet Vilaine en is een beetje vies. Zwemmen mag niet en wordt ook afgeraden. De zwemtrap aan de boot is niet geschikt om uit het water te klimmen helaas. Dus maar niet overboord vallen!
We hebben een boot met twee slaapvertrekken en twee wc’s met douche. Als je aan boord zit zie je de uithangende stootkussens niet en is alles best comfortabel. De boot heeft geen boegschroef, is 10 meter lang en in goede staat van onderhoud.
Geen brandstof of water meters. Wel een uren teller. Als we terug komen worden de uren gemeten en daarmee rekenen we af voor de brandstof. Hard varen (minder uren varen) is dus goedkoop. De motor wordt beneden gestart, daarna de besturing omzetten naar het bovendek. Dan kun je op het bovendek sturen. In sluizen en havens is bovensturen verplicht. Gezamelijk hebben we met ons vieren bijna 200 jaar boot ervaring. Maakt geen indruk op de crew.
Het vaargebied.
Na ontvangen van de instructies varen we als eerste (zijn maar een paar boten verhuurd) de haven uit naar de eerste sluis op 1 km van de haven. Er is lunch pauze van 12.30 tot 13.30. We komen daar om 12.15 aan maar worden niet geholpen. We mogen aanleggen aan een andere huurboot die al aan de wachtsteiger ligt. Hier is plaats voor maar één boot.
Invaren in de sluis is niet makkelijk. De boot luistert slecht naar het roer en zonder boegschroef lijkt het inderdaad noodzakelijk overal stootkussen buiten te laten hangen. Zelfs dan is de rubberen rand om de hele boot een uitkomst. Dat zie je ook aan de betonnen pijlers van de brug direct na de sluis, die zien zwart van het rubber. Na de sluis verandert het landschap tot een prachtige bomen meanderij die zich eindeloos uitstrekt. Zeer rustig, veel vogels (ijsvogels bij de vleet).
Zilverreiger.
We hebben de hele middag en zoeken naar een leuke plek om te eten en te overnachten. Langs de oevers veel wrakken en wrakjes. Vindt men kennelijk geen probleem. Prachtige vergezichten, veel bomen, veel vogels en onbetrouwbaar water.
Langs de rivier mag je alleen op aangewezen plekken aanleggen. Die zijn er regelmatig en het is niet druk gelukkig. Zal in het hoog seizoen wel anders zijn. Vinden een plekje met het teken van een restaurant op de kaart maar dat is er niet. Onze telefoon geeft aan dat er een Bistrot is 2 km verderop bij de volgende aanlegplaats. Daar aangekomen, mooie steiger leuk dorpje (Bain-sur-Vilaine) en een Bistrot. Dit is geen restaurant maar een winkel van sinkel. Bierje kan wel en een jointje hebben ze ook.
Voor de avond regelen ze een brood maaltijd voor ons met de plaatselijke kazen en pate`s. Prima weg te werken. Ook lekkere wijn overigens.
Achter de muur is de Bistrot.
We varen door naar Redon. Prachtig landschappen met hele mooie infrastructuur.
Wel het juiste gat kiezen!
Redon is een plaats met 9.000 inwoners waar we de rivier verlaten en via de sluis het Canal de Nantes a Brest invaren.De Jachthaven heeft 120 plekken. Hier liggen best grote zeilboten met een vaste mast. Ver van de zee met een groot aantal bruggen. Er zijn geen meren in de buurt om te zeilen. Ze moeten dan via Nantes dit gebied zijn binnen gevaren. Dat is een heel eind varen.
Lunch in de stad en wat boodschappen gedaan. In de middag varen we door naar Glenac. Dit is een andere thuishaven voor huurboten van de firma Nicols en Co. Zien er iets mooier uit dan die van Le Boat. Hebben ook allemaal rondom rubberen randen en stootkussens.
We werden hartelijk ontvangen en betaalden €16,00 voor liggen, water en elektriciteit. Broodjes besteld voor de volgende ochtend bij het plaatselijke restaurant dat niet open is.
Erg rustig vananacht.
We varen door naar La Gacilly. 7 km varen door een soort oerbos. Regelmatig bukken voor overhangende takken. De bomen vormen een soort afgesloten tunnel. Echt mooi. Wel smal en langzaam varen. In veel bomen zitten maretakken. Hele grote bollen met een soort parasiet die wortelen op takken hoog in de bomen. Deze gaan hiervan langzaam dood. De maretakken dan ook natuurlijk.
Maretakken, zoveel je maar wilt.
Erg veel dode bomen tot gevolg. Deze worden niet opgeruimd. Soms liggen ze omgevallen tot meer dan halverwege de breedte van het water en iedereen vaart eromheen. Tegenliggers doen het net als wij erg rustig aan. De maximum snelheid is 6 km per uur.
Veel dus.
La Gacilly is een schattig kunstenaars plaatsje waar een enorme openlucht foto tentoonstelling is. We wisten dit niet en waren zeer onder de indruk. Ten eerste vanwege de omvang van de tentoonstelling en ten tweede over de kwaliteit. Het blijkt de geboorte plaats te zijn van Yves Rocher de grondlegger van het cosmetica concern. Dit bedrijf sponsort al 20 jaar deze foto tentoonstellingen.
Zeer divers met o.a. Een fotoreportage uit Nederland met als titel “de toekomst begint vandaag”. Dit zou uitstekend passen als tentoonstelling op het Lange Voorhout in Den Haag.
Alle restaurants zitten vol voor lunch. Dan kiezen we voor het eten van galettes (een Bretonse lekkernij, soort dunne pannenkoek) met kaas en worst. Bier erbij met het logo van de tentoonstelling en we zijn weer voldaan. s’avonds zijn alle restaurants dicht op een na. Daar was het druk ondanks dat 95% van de toeristen vertrokken waren.
La Gacilly. Onze boot is net nog te zien.
We varen dezelfde 7 km terug door het bos. Genieten van elke bocht en zien weer veel nieuwe dingen. Het weer is prachtig. We passeren een soort wetlands. Ieder moment verwacht je hier nijlpaarden of waterbuffels. Het blijft bij veel vogels.
Geen nijlpaarden.
We draaien weer het Canal naar Brest op. Veel waterplanten en we denken door de modder te ploegen. Het einddoel is Malestoid. Met een tussenstop voor lunch bereiken we dit tegen het einde van de middag. Groot feest op het kerkplein want Frankrijk speelt tegen Argentinie, rugby, op een groot scherm.
In Malestroit vonden we een boot van de bruine Hollandse vloot.”De Verwisseling“ van C. Schilperoort uit Muiden. Er was niemand aan boord. De vraag is, hoe komt hij hier en waar gaat hij heen? Er zijn 5 in en uitgangen voor dit vaargebied waar hij naar binnen gekomen zou kunnen zijn. Vier over zee, een via de Loire. Het dichtst bij Nederland ligt St Malo, iets ten westen van Mont St Michel. Verderop zou het via Brest kunnen maar die ingang is niet geschikt voor een dergelijke boot. Verder naar het zuiden de havens van Lorient , dan Arzal en nog lager Nantes. De volgende dag was de boot weg. Was niet bij ons langs gekomen dus is vertrokken richting Lorient. Lijkt mij een hele klus om vandaar naar huis te zeilen.
Ik heb Cockie Schilperoort gemaild, omdat ik nieuwsgierig was. De Verwisseling was van een charter bedrijf uit Muiden maar vorig jaar verkocht. De nieuwe eigenaar is waarschijnlijk via Parijs naar Le Havre gevaren en vandaar buitenom naar St Malo. Daarna nog een maandje varen naar Malestroit schat ik.
De Verwisseling in Malestroit.
Malestroit, ook weer een kunstenaars dorp, wordt bezocht. Alle gebouwen en de sluis zijn versierd met portretten van mensen verkleed in oude lokale klederdrachten.
Vind je op bijna alle oude gebouwen, ook heel groot.
We moeten dezelfde weg terug en starten kwart over elf. Geen straf. Vandaag passeren we 5 sluizen en varen ca 30 km. Wat een aardige sluiswachters. Ze bellen elkaar op dat we eraan komen en zetten de sluis vast klaar. Gemiddeld gaan we 2 meter omlaag .Het is prachtige weer. We halen sluis 2 voor half één, lunch tijd.
Sluis 2 met geschoren treurwilg.
Tussen sluis 2 en 3 gestopt voor lunch. Er waren geen uien aan boord dus wij op pad. Bij de bakker in St-Congards scoorden we twee rode uien voor 60 cent. De bakker maakt ook hartige taarten kennelijk.
Er is weinig vaart en pas na twee uur de eerste tegenligger. Het laatste stuk weer door de modder of de waterplanten gevaren. Bij sluis 5 kun je drijvende hutjes op het water huren . Hiermee kun je naar de eerder genoemde Wetlands. We vinden een prachtig plekje met aan de overkant hoge rots partijen . Hier kunnen we voor het eerst zwemmen. Er is een trap aan de kade. De trap aan de boot is ook na inspectie volkomen ongeschikt om uit het water te komen. De sluizen hebben hier geen lichten. Als de deuren open staan vaar je er gewoon in. De sluiswachters zijn blij dat je komt.
Opgestaan met regen. Het weer is een beetje omgeslagen. Er liggen grote plassen op de kant. Toch allemaal gezwommen. Verderop kan het niet meer en mag het ook niet. Waar we liggen wel geloven we maar weten het niet zeker.
Hier konden we zwemmen.
Gisteravond gegeten in de plaatselijke herberg, direct aan de kade. De menukaart gaf een keuze uit drie dingen meer niet. We nemen salades en mosselen. Erg lekker. Als dessert maken ze geen Irish coffee. Ze weten niet hoe dat moet. Bij de bar stond wel een fles Ierse wiskey.
We varen weg in de regen. Voor het eerst binnen sturen. Gaat ook prima, wel regelmatig het condens van de voorruit wissen. Op de boot zit maar een vlaggetje. Het logo van Bretagne. Het lijkt in de verte op een aantal Turkse dansers, de dansende Derwisjen. Wel een beetje kaal zo die boot.
Vlag van Bretagne.
Als we Redon naderen zegt de weer app dat het hard gaat regenen, net als we in de sluis zitten. Ook deze sluis gaat weer razend snel open en we zien de bui net aan ons voorbij trekken. We zijn erin geslaagd te reserveren bij een goed restaurant voor lunch. Moet wel voor 13.00 uur. Eerst even snel naar de Le’Cleirc voor bier en borrelhapjes. Het eten was goed, zoals je verwacht in Frankrijk. Alle restaurants die we voorbij waren gelopen waren gevuld of bijna vol. Wij waren met 4. Alle mensen die later binnen kwamen werden weggestuurd. Vanavond zitten ze bom vol, vandaar dat we vroeg moeten komen.
Na de lunch verder de Viales op, terug naar Messac. Ons eerste aanlegplan mislukte,het was vol, mooi feestje op de kant. De tweede aanlegplek, 4 km verderop, lagen geen boten. Nog even gewandeld naar Painfaut. 10 huizen geteld en twee mensen gezien. Wel drie reetjes gespot. We liggen op een pracht plek, stuurbord uitgestrekte velden, bakboord bomen en een rustige weg. De Herfst tonen schemeren in de bomen.
Alweer de laatste dag helaas.
We kunnen het rustig aan doen, tijd zat. Het weer is opgeknapt na een lange nacht vol regen. Nog twee sluizen te gaan. Na de laatste sluis nog lekker een uurtje in de zon gelegen op dezelfde plek als waar we zijn begonnen. Terug naar de haven. We liggen op de schoonmaak -en tanklokatie. We gaan op eten uit. Helaas 7 horecageledigheden verder geen eten, alles dicht. Met wat inproviseren weten de dames toch een heerlijke maaltijd op tafel te zetten en eten we de laatste restjes op. We komen niet om van de honger.
Wel leuk, geen eten.
Morgen vroeg gaan we weer naar huis. 850 km in de auto dat gaat prima lukken. Het was een onverwacht leuke vakantie. We hebben 160 km gevaren, 16 sluizen gehad en 24 uren gevaren. Prima boot, niks mis mee.
Veel aardige Fransen ontmoet. 15 sluizen stonden open, eentje duurde 5 minuten omdat er een boot omhoog kwam. Kosten voor 4 personen ca €2.700,00 totaal.
Kortom een aanrader.
Marius Wulffers
26 september 2023
Op website geplaatst door AR