Dit is een oud gezegde, maar is wel van toepassing op onze reis in 2018.
De eerste keer lagen we in Maastricht op de Pietersplas. Bij het afrekenen vroeg de havenmeesteres waar de volgende bestemming was. We zijn voornemens om de Maas op te gaan en willen dan verder Frankrijk in en dan door naar Duitsland. Oh, jullie willen het rondje Maas, Moezel, Rijn gaan doen. Dan moet ik jullie teleurstellen. Er is te weinig water boven in de Maas en de sluizen zijn dicht. We hebben de rest van onze reis maar in België doorgebracht.
Om een lang verhaal wat kort te maken, de tweede keer was er te veel water!
In 2018 zijn we, samen met de bemanning van de HILRIE, Hillie en Rieks Vos, op pad gegaan. De beide schepen voorzien van de nodige navigatie zoals kaarten, PC Navigo enz. ook de schepen waren extra nagelopen. We hadden van diverse kanten al opmerkingen gehad over de staat waarin de Franse Maas zich zou bevinden. Dus waren er ook wat matten aan boord gelegd, welke als buffer zouden kunnen dienen bij sluizen, welke tot de rand vollopen!
De HILRIE moet uit Groningen komen en de afspraak was dat we elkaar in Vianen of Heusden zouden treffen.
Onze tocht begon al moeilijk. Bij het verlaten van de WVA-haven bleef het rode lampje van een van de twee dynamo’s branden. Direct maar weer omgekeerd en aan de passantensteiger plaats genomen. Er was hulp aanwezig en een van de twee dynamo’s werd losgemaakt. Op naar Auto Electric. Daar konden we nog terecht. De dynamo op de bank gezet en wat bleek. Niets aan de hand. De dynamo gaf het volle vermogen. Retour naar de haven. Daar hadden de deskundigen nog eens nagedacht. De polen van de startaccu waren behoorlijk gecorrodeerd. Dynamo monteren, polen schoonmaken en de motor starten, alles werkt gewoon goed. Morgen dan maar vroeg weg en een les voor de schipper, kijk de polen van de startaccu maar ook van de lichtaccu’s zo nu en dan na!
De volgende ochtend vroeg weg. We zouden op de Gouwe last van oponthoud kunnen krijgen. Men is daar de schoeiing aan het vervangen. We hadden geluk. Achter ons kwam een provinciebootje varen en dit bootje zorgde voor vlotte brugopeningen, geen oponthoud bij de werkzaamheden en zelfs een directe Julianasluis passage. Onze sluis 1!
Door dit snelle werk konden we deze dag op ons gemak Lekkerkerk halen.
Vroeg op en richting Vianen. Carolina had gebeld met de vraag of zij nog langs kon komen. Dat kan, maar dat betekende dat we pas in Heusden de HILRIE zouden opwachten. Via Vianen, de vrije steiger, door naar Heusden. Daar aangekomen regel ik met de havenmeester dat er een plek voor de HILRIE wordt gereserveerd. Hier kunnen twee schepen liggen bij elkaar en we houden deze plek vrij voor de HILRIE.
HEUSDEN.
De HILRIE is gearriveerd. Carolina komt en voordat zij weggaat, gaan we samen pannenkoeken eten en de volgende dag fietsen we nog lekker naar de molen DE EMMA om daar koffie met wat lekkers te drinken. Op de terugweg moeten we flink door fietsen. We redden het net voor een flinke bui.
Zondag gaat het echt beginnen. We tanken eerst nog bij Legerstee even af en gaan op weg naar Aarle Rixtel. Bij ‘s Hertogenbosch kunnen we maar twee keer per week naar de Zuid Willemsvaart. We kiezen dan ook voor het nieuwe stuk. Wij hadden dit al eens gedaan maar voor de HILRIE was dit een nieuwe sluis en een stuk vaarwater. Het is in AARLE RIXTEL niet druk en we hebben een goede plek aan de wal.
Pleisterplaats Aarle Rixtel.
Via Aarle Rixtel gaan we richting Maasbracht. Dit is een behoorlijk eind varen. Onderweg blijkt de motor van de HILRIE weinig koelwater te krijgen. Allereerst denken we aan vervuiling van de waterinlaat. De HILRIE haalt zijn koelwater redelijk hoog weg. Rieks heeft een compressor aan boord en hij blaast de slang door. Het lijkt te helpen. Het weer wordt behoorlijk dreigend. Bij Nederweert besluiten we het passantehaventje in te gaan. Met de FEROX valt dat niet mee. Het is erg klein, maar met behulp van de boeg- en hekschroef lukt het. Alleen ligt het achterschip zowat op de bodem! Het is maar goed dat we vastliggen. Het wordt een zeer forse onweersbui met aardig wat windvlagen.
Sluis PANHEEL.
Hier vergat men dat de beide schepen ook de sluis nog uit moeten varen. De deuren werden al dicht gedaan voordat we eruit waren!
Op weg naar Maasbracht. Daar willen we even blijven. De HILRIE heeft daar familie wonen en we willen een watersportzaak opzoeken om een deksel voor de wierpot van de HILRIE te kopen. Onderweg bleek de motor opnieuw te weinig koelwater te krijgen en er zit een klein gaatje in de deksel. Dat lukt allemaal. Het was maar een stukje fietsen en Rieks scoort ook nog een ventilatortje! Op zich is de haven aan de boulevard een mooie haven, maar de voorzieningen zijn niet bijzonder. Daarbij is het een vrij dure haven. Hillie, Rieks en Ria gaan nog even gebak eten bij een nicht van HILLIE. Deze nicht bakt iedere week wat en dan kan je komen proeven. Na nog wat gefietst te hebben en even bij de sluizen gekeken te hebben, besluiten we morgen richting Maastricht te gaan.
We hebben geluk. Heel even wachten en we kunnen direct mee de sluis in met wat beroepsvaart. Dit was een herentochtje. Om 09.20 uur weg en we liggen om 14.56 uur vast op de Pietersplas. Hier blijven we een paar dagen liggen. Op de HILRIE is water gevonden (het blijkt een lekke uitlaatslang te zijn) en PC Navigo werkt niet optimaal. De uitlaatslang moet uit Maasbracht komen en de dongel voor PC Navigo wordt opgestuurd. De uitlaatslang (twee keer) wordt door de eigenaar van de watersportzaak uit Maasbracht gebracht. Deze woont in Maastricht. Al met al is het toch een weekje geworden. Zo hebben de heren weer wat werk. Natuurlijk wordt er wel gebruik gemaakt van het liggen in Maastricht.
Diverse keren wordt er, van uit de verschillende havens, gefietst en hier en daar koffie met vlaai gegeten. In EISDEN hadden we nog een processie te zien. Daar zijn we met het pontje naar de overkant gegaan. We komen uit bij de Spaanjerdplas. In het restaurant nuttigen we wederom vlaaien enz. we hebben ook te maken met regen. Via THORN fietsen we weer naar de boot.
Alles is weer in orde. We vertrekken naar Luik. Om 09.15 uur weg en in de sluis LANAYE om 10.00 uur en vast in Luik om 12.55 uur. Tijdzat dus om nog Luik in te gaan voor wafels enzovoorts, het is erg warm geworden. De volgende stop wordt HUY.
LUIK.
Lekker op tijd weg. Het is warm en er staat niet al te veel stroom. In HUY liggen we op dezelfde plaats als eerder. Hier worden de buitenlandse boten door de politie gecontroleerd op reddingsmiddelen, brandbestrijdingsmiddelen en de scheepspapieren. Alles is bij de beide boten in orde.
Behoorlijk mistig, vertrekken we uit HUY. We willen naar NAMUR (NAMEN). Onderweg horen we via de marifoon dat de sluis in NAMUR de volgende dag gestremd zal zijn. We gaan dus vandaag nog door de sluis om te voorkomen dat we wachten moeten. In deze sluis wordt de sluismeester wat kwaad op ons. We mogen niet vast maken aan de geel geverfde bolders! Deze zitten los. Om 13.15 uur liggen we vast in een haventje. Deze haven is niet meer in gebruik voor passanten, maar we liggen er wel goed, we kunnen alleen niet de wal op. Hier merken voor het eerst dat er wat meer stroom begint te staan. We liggen dwars op de stroom aan een korte steiger. Morgen met vol vermogen wegvaren.
Het wegvaren gaat goed en we gaan op ons gemak naar DINANT. Ook hier is het rustig, we hebben wel het voordeel dat de sluis bij NAMUR gestremd geweest is en later komen er toch nog wat boten bij. Hier in DINANT vaart een rondvaartboot welke eerst in GIETHOORN voer. We wandelen ook nog even naar de monoliet.
In DINANT aan de steiger.
De planning is dat we vandaag naar WAULSORT zullen gaan. We hebben zin in Bruchette. Helaas, in de paar jaar dat we hier niet meer zijn geweest, is WAULSORT volledig vervallen. We besluiten gelijk door te varen naar GIVET. Voor GIVET hebben we de eerste sluis van FRANKRIJK, nummer 59. Dit betekent dat we als we Sluis 1 voorbij zijn en het CANAL Marne Rijn op gaan, we de MAAS en bijbehorende kanalen hebben gehad. We gaan dus terugtellen.
De sluis bij GIVET.
In GIVET liggen we in een grote sluis met zeer langzame deuren! Hier moeten we ons melden met de scheepspapieren en het vignet kopen wat ons het recht geeft in Frankrijk gedurende een maand te varen. Voor ons, kosten €158,00. Ook krijgen we hier onze TAC met uitleg en ook een papier waarop het nog eens duidelijk staat uitgelegd hoe een TAC werkt en hoe de lichten van de sluis gaan staan. Hiermee moeten we de sluizen gaan bedienen. We maken vast in de jachthaven van GIVET. In de loop van de middag wordt het slecht weer. Regen en wind. Het blijkt dat het, in de Franse Ardennen, behoorlijk heeft geregend. Dit is te merken aan de stroom. We moeten van de havenmeesteres van onze plaats. We moeten aan de andere kant van de steiger gaan liggen met de kop op de stroom. In de regen en met veel moeite lukt dat. Hele stukken boomstammen komen voorbijdrijven en met spanning kijken we naar de staaldraden, welke de steigers aan de wal houden, we zullen vannacht niet rustig slapen! We helpen naderhand een kotter welke hetzelfde probleem heeft. Verhalen! Hij loopt een behoorlijke kras op. Naderhand brengen we nog een grote fender naar ze. We hadden die geprobeerd ertussen te houden. Het leverde nog een fles wijn op! Dwars op de stroom en niet weg kunnen komen. Bij het betalen van de haven wordt gevraagd naar onze verzekering. Dus terug naar de boot om e.e.a. op te halen. We blijven een dag extra liggen. De sluis en tunnel bij HAM zijn dicht. Te veel water. Ook zien we hele en halve bomen voorbijkomen. Het is dus bovenin echt raak geweest. We zijn ook GIVET in gegaan, met wat vragen kan Hillie een vingerhoedje kopen.
We gaan onderweg.
Toegang tot sluis HAM nr. 58.
Even wachten voor de sluis, deze wordt bediend en dat is nodig ook. De sluis is zo diep dat je niet met je lijnen naar de wal kan komen en bolders in de sluiswanden zijn er niet. De lijnen worden met een haak omhooggehaald. Deze sluiswachter regelt tevens de doortocht door de tunnel. Direct uit de sluis is de monding van de, niet verlichte, tunnel.
Tunnel HAM.
De HILRIE vaart voorop. Beide schepen hebben lantaarns, welke ze gebruiken, om op het plafond en een van de kanten te schijnen. Zelfs dan is het lastig om het midden te houden. Alle stootwillen en dergelijke hangen dan ook buitenboord. Na de tunnel gelijk weer een sluis 57, ook bedient, want samen met sluis 58 regelen zij de doorvaart van de tunnel. Dan komen de kleine niet bediende sluizen. We hebben afgesproken dat de HILRIE als eerste invaart, Rieks klimt omhoog en pakt van beide schepen de lijnen vast. Dan goed vastmaken en dan moet er aan de blauwe stang getrokken worden en gaat de sluis in werking. De rode stang is voor paniek. Onderweg horen we dat Niels geslaagd is en wordt er op de HILRIE een rugzak aan de vlaggenmast gehangen. De sluizen 56 tot en met 53 gaan prima. Een van de sluizen staat op dubbel rood. Er wordt door een voorligger gebeld. Er komt snel een van de medewerkers van het VNF aan en die zorgt ervoor dat we weer verder kunnen. Het afgesproken systeem werkt goed.
Wandelen in FUMAY.
In FUMAY kunnen we aan de kade liggen. Helaas bij een riooluitlaat welke regelmatig spuit. We blijven een dag om uit te rusten en toch wel wat van de spanning kwijt te raken.
Vandaag op de fiets naar REVIN. Bij de eerste sluis, welke we tegenkomen, worden we verrast door twee spitsen. Deze spitsen hebben de stuurhut plat gelegd en kunnen dan door de tunnels en sluizen. Bij deze sluis zit een klein loopbruggetje. Als de spits halverwege is geeft de stuurman vol gas, de kont van de spits trekt zich naar beneden en de plat gelegde stuurhut past er precies onderdoor. Er staat nog steeds veel stroom. Bij REVIN aangekomen kijken we even naar de tunnel, gaan het dorp door op zoek naar de jachthaven, deze valt tegen en we proberen ergens te gaan lunchen. Bij het restaurant kunnen we alleen maar koffie krijgen. Uiteindelijk lunchen we langs de weg bij een Frieterie. Smaakte prima en lekker goedkoop! Op de terugweg worden er boodschappen gedaan. Het is wel wat lopen maar goed te doen. Ook eten we hier een pizza. De dames hebben vrij. HILLIE scoort nog een vingerhoedje.
Ingang Tunnel REVIN.
We zullen na de tunnel bepalen of we verder zullen gaan. De sluis voor de tunnel is bemand. Ook hier is de sluis zo diep dat men met de haak de lijnen ophaalt. De sluiswachter regelt ook de doorgang door de tunnel. De tunnel is kort en de uitgang is goed te zien. Dat vaart een stuk makkelijker dan de tunnel bij HAM. We hebben nog weinig tegenliggers gehad maar je weet maar nooit. REVIN wordt niets en we gaan door naar MONTHERMA. Hier liggen we aan een kade. We lopen wat om de benen te strekken en verder lekker lui zijn. Sluis 52 tot sluis 46.
MONTHERMA.
Dit soort overgangen kom je ook tegen, vooral goed bakboord houden! Hier is goed te zien wat we onderweg aan drijfvuil e.d. tegen kwamen.
Naar CHARLEVILLE MEZIERES is gewoon een tochtje. Wel hebben we zo nu en dan sluizen, welke echt vollopen, dus het water komt met geweld binnen en we moeten dus zorgen goed vast te liggen. Sluis 45 tot sluis 43. Vandaag zijn er weer wat sluizen te gaan. We genieten van de mooie vergezichten en van de bergen. Het is nog steeds warm zomers weer. We varen van CHARLEVILLE MEZIERES naar SEDAN. Sluis 42 tot sluis 37.
Het wordt een kort dagje. Vroeg weg en de twee sluizen pakken. We hebben last van een Duits bootje, welke erbij wil, als we de sluis invaren. Het is een typisch gebeuren.
Pa brult en ma moet het doen.
Het past net, maar het is voor de HILRIE niet fijn. Ze liggen dan echt in het valwater. Uiteindelijk raken we de Duitser wel kwijt.
SEDAN-MOUZON. Sluis 36 en sluis 35. In MOUZON hebben we nog wat rondgelopen. Er waren hier nogal wat dingen te zien en we waren tenslotte lekker vroeg.
MOUZON aan een kade, hier wel betalen, er zijn douches enzovoort.
Vanuit MOUZON gaan we DUN SUR MEUSE. Dit betekent sluizen pakken, meters maken en doorvaren. We zullen hier tegenover een camperplek liggen vol in de zon. Er zal weinig plek zijn! Uiteindelijk liggen we om 14.30 uur op zijn plek. We gaan het dorp nog even in. Hillie wil kijken naar een vingerhoedje en we hebben wat boodschappen nodig. Rieks helpt een boot welke ook koelwater problemen heeft en spuit met lucht de koelwaterslang leeg. Het water wordt steeds vuiler en er drijft steeds meer gras en dergelijke in. Sluis 34 tot en met 29.
We treffen het weer eens. De eerste twee schepen kunnen door de sluis en dan wordt het dubbel rood. Dus bellen. De eerste monteur weet het niet op te lossen en hij belt een ander. Uiteindelijk werkt sluis 28 weer en kunnen we allemaal verder tot aan CONSEVOYE. Suis 28 tot en met 24.
Oorlogsmonument wat de verschillende nationaliteiten weergeeft welke in de oorlog meevochten.
Hier willen we een paar dagen blijven liggen om alles van de eerste wereldoorlog te zien. Vroeg weg en na 4 sluizen komen we in VERDUN. Hier is het vol en moeten we dubbel liggen. Wij maken vast aan een grote ABIM. Fijne mensen welke we nog wel vaker tegen zullen komen. VERDUN VALT TEGEN. Veel van hetgeen te bezichtigen valt, is niet meer te bereiken omdat de bussen er niet meer heen gaan. Wel bezoeken we de citadel en rijden we rond in een auto zonder bestuurder.
Auto zonder bestuurder.
Er staan wel twee mensen in die in moeten grijpen als een en ander niet werkt! Het is ondertussen al 26 juni en nog steeds warm en droog. We eten op de kade en nemen ijs toe. Sluis 23 tot en met sluis 20.
Er is besloten om niet langer in Verdun te blijven. In plaats van een week zijn het twee dagen geworden. We gaan verder. We verlaten VERDUN en zien wel waar we aan zullen leggen. Bij de eerste sluis moeten we voor het eerst wachten. We komen onderweg nogal wat luxe motors tegen en die passen alleen in de sluis. Wel, als wij erin liggen, is hij vast al bij de volgende sluis en dan loopt alles weer gesmeerd. Opeens heeft de HILRIE weer koelwaterproblemen. Het water is ook erg vuil. Aan de kant en doorblazen. Langzamerhand wordt het noodzakelijk om bij iedere sluis door te blazen. Gelukkig halen wij op de FEROX het water diep weg en hebben tot nog toe geen last! Ook worden de sluizen nu bediend door (waarschijnlijk) werkstudenten. Een eurootje wordt op prijs gesteld en dat helpt ons ook weer bij de volgende sluis want het is zo doorgebeld dat er twee boten aankomen die wat geven!. Ze hebben allemaal mobiele telefoons en dat telefoontje naar de volgende sluis zorgt ervoor dat de sluis al openstaat en we zo geschut kunnen worden. We komen tot LACROIX SUR MEUSE een van de kades langs de Maas om vrij te liggen. Sluis 19 tot en met 13.
Liggen aan een vrije kade.
We pakken twee sluizen want we willen in ST. MIHIEL naar de kerk en het gemeentehuis kijken. Ook wil Hillie proberen een vingerhoedje te scoren. We liggen aan een kade en krijgen gezelschap van twee grote Valkkruisers. Een vast bij ons en de andere aan een Engelse motor. We gaan wandelen, zien de kerk enzovoorts, daarna lekker koffiedrinken met wat erbij. Morgenochtend daar ook broodjes halen. Sluis 12 en 11.
De valkkruisers gaan al vroeg weg. Wij wachten even want zij vullen samen een sluis en dan moeten we toch wachten. We willen naar COMMERCY. We zouden daar bij de Aldi goed boodschappen kunnen doen. Hier is geen plek meer. We varen door en zoeken op de kaart naar een HALTE FLUVIALE. Bij EUVILLE is een kade waaraan we goed kunnen liggen. Ook is daar schaduw van enkele bomen wat zeer welkom is gezien het feit dat het nog steeds droog en warm is. Wel wordt de plek door twee tuinmannen nog bij gesnoeid. Bij het thee drinken worden zij niet vergeten. Nadat ze klaar zijn krijgen we allemaal een hand als afscheid. We eten maar weer buiten. Sluis 10 tot en met 5.
We gaan om 08.25 uur weer op pad. Het water staat steeds lager en we hebben steeds meer last van waterplanten en rommel. Bij sluis 3 worden we opgewacht door sluismedewerkers. Zij manen ons vooral in het midden van het kanaal te varen. Ik heb nog maar 10 centimeter water onder de kiel. Het kanaal lijkt net een aquarium, je kan de bodem zien en er staan aan weerszijde van de boot waterplanten.
Zo ziet het kanaal eruit.
Sluis 4 tot 1. Na sluis 1 verlaten we de MAAS. We hebben het hoogste punt gehad en we hebben het gered. Het is opeens diep water en we hebben geen stroom meer tegen. Dit was de MAAS en de kanalen welke de MAAS bevaarbaar maken. Naderhand horen we dat de sluizen 1 tot en met 8 twee dagen nadat wij sluis 1 gepasseerd zijn, gestremd zijn geweest tot half september. Het feit dat we niet in VERDUN gebleven zijn heeft ons gered!
Tunnel Foug.
Deze is verlicht en wat breder, of wel goed te doen. Na de tunnel komt sluis 14a en 14b, hier moeten we onze TAC inleveren waarvan het nummer wordt genoteerd. We zijn binnen een maand er doorheen. We hadden nog wat dagen over van de tijd welke we mochten gebruiken om door Frankrijk te gaan. We pakken daarna de sluizentrap om naar beneden in plaats van omhoog te schutten. Alle sluizen, welke we nog moeten nemen, zijn nu stroomafwaarts. Sluis 13 tot sluis 25. Hier gaan we op een afstand van 3 kilometer 12 sluizen naar beneden. Het is wel opletten geblazen, want als de sluis leegloopt, stroomt het water over de hoge kant naar binnen. Dus niet te veel achterin blijven liggen anders is de kuip zo vol.
Olifant staande bij ingang TOUL.
Na de, op twee na laatste, sluis komen we aan in TOUL. Hier vinden we allebei nog een box, maar wel ver uit elkaar. Ook hier is het erg vervuild met losse en vaste waterplanten. In Toul blijven we een paar dagen. We willen TOUL en NANCY bezichtigen, maar we hebben gehoord dat je beter met de bus dan met de boot naar NANCY kan gaan. En dat doen we dan ook. Nadat we TOUL uitgebreid bekeken hebben, er lekker gegeten hebben, gaan we vroeg in de morgen maar met de bus naar NANCY. De busreis duurt een klein uurtje over voornamelijk de snelweg. Je komt in NANCY vrijwel in het centrum aan. NANCY heeft een schitterend plein omgeven door mooie gebouwen en afgesloten door magnifieke hekken en poorten. Het avondeten wordt genuttigd aan de wal. Er is een soort van braderie aan de gang en daar nemen we een halve kip met gebakken aardappelen.
UITGANG VAN HET ST. STANILAUS-plein.
Op 30/6 vertrekken we uit TOUL, we zullen nog twee sluizen moeten nemen en dan komen we op de FRANSE MOEZEL. Bij de eerste sluis vraagt de sluismeester of we richting POMPEY of NANCY gaan. We gaan richting POMPEY. Wat wordt het heerlijk varen op de FRANSE MOEZEL. Schoon, diep en lekker breed water. De HILRIE hoeft zich geen zorgen meer te maken over voldoende koelwater. Na de MAAS is dit een verademing! Na de twee laatste kleine sluizen komen we op de MOEZEL de eerste grote sluizen weer tegen. We doen de sluizen 26, 27 en 27 bis, daarna op de MOEZEL de sluizen 108 en 109. Alles vaart lekker door en om even na drieën liggen we aan een vrije steiger voor POMPEY. Er moeten boodschappen gedaan worden en volgens zeggen moet er vlakbij een supermarkt zijn. Helaas Rieks en Ria doen er bijna 2½ uur over om met boodschappen terug te komen.
Het is nog steeds zeer warm, overdag loopt het kwik op tot tegen de 40 graden. En het is dan ook heerlijk om in de avond lekker in de kuip te relaxen en natuurlijk te 31'en!
Op de MOEZEL zijn twee bootjes met jongelui aan het vissen. Een van de jongens slaat een vis aan. Na zo’n twee uur vechten, komen ze samen naar de kant gevaren. Bij de steiger brengen ze de vis omhoog. Het is een meerval van zeker 1,50 m. na het nemen van foto’s laten ze de vis weer zwemmen.
Willen we een beetje op tijd bij onze volgende plek zijn moeten we toch weer voor 09.00 uur weg. We willen naar PONT DU MOUSSON. Daar moet een jachthaven zijn. Dat klopt en we liggen om 11.45 uur vast. Morgen gaan we naar METZ. Daar willen we weer een paar dagen blijven.
Vanuit PONT DU MOUSSON vertrekken we ook weer vroeg. Het vaart dan het plezierigst. Het is dan binnen nog niet echt warm in de boot. 08.00 uur weg en we zijn om 12.45 uur in METZ. We liggen samen in een box tegen het park aan. Een prima plek om te liggen alleen het sanitair ligt wat ver weg. Rieks en ik gaan maar betalen. Goed dat we het bonnetje bewaren want aan het eind van de middag komt de havenmeester nogmaals om betaling vragen. Dat probleem was met het bonnetje gauw opgelost. De dames hebben de wasmachine ontdekt en gaan gratis wassen. Wel moeten ze rekening houden met het feit dat de deur van de wasmachine moet enige kracht en handigheid geopend moet worden! Morgen gaan we METZ in. We gaan allereerst met het treintje. Dat bevalt ons nog steeds. In een relatief korte tijd zie je veel van de stad.
Wildwaterkanoën bij METZ.
Wat foto’s van METZ. Een plaats waar je op je gemak een paar dagen door kunt brengen.
Vanuit METZ gaan we verder richting Duitsland. We stranden bij CATTENOM. We liggen aan een kleine privé steiger. Er zit een afgesloten hek voor zodat we niet naar buiten kunnen. Ook is er een primitief toiletgebouwtje. In het zicht van de sluis slapen we prima.
De volgende morgen komt er binnenvaart voorbij, ik gooi los en ook de HILRIE maakt aanstalte. Dan komt de eigenaar op de steiger. Kwaad, want we hebben niet betaald. Ik vaar door, maar de HILRIE betaalt. In de sluis staat de eigenaar kwaad naar ons te schreeuwen. Ik weiger naar boven te klimmen want de sluis is al in werking en na nog wat dreigementen met de politie enz. varen we toch maar de sluis uit. We zien wel wat er ons in de volgende sluis te wachten staat! Na de laatste Franse sluis varen wij met het Duitse gastenvlaggetje aan de stuurboordkant en de HILRIE met het Luxemburgs vlaggetje aan bakboordwal. Hier loopt de grens door de Moezel. Om even over 11 uur zijn we in LUXEMBURG. Hier kunnen we goedkoop diesel tanken en dus ligt er een rijtje te wachten. Het begint ook zo waar te regenen. Het diesel tanken gaat niet makkelijk. Ik moet de diesel heel langzaam laten komen anders komt het terug! In plaats van de geplande 150 liter doe ik er maar 90 liter in. We krijgen achter elkaar liggend een plek aan de kade. Vandaar kunnen we prima de camper van Alie en Oltman zien staan. We gaan straks met elkaar uit eten op de haven en plakken er nog een dag extra aan vast.
SCHWEIDSBENGEN.
Op 7/7 zijn we weer op weg gegaan. We willen naar KONZ. Vanuit KONZ kunnen we op de fiets naar SAARBURG en naar TRIER. Het eerste idee was om de SAAR op te varen, maar gezien het feit dat ook hier weinig water staat, gaan we op de fiets. Aangekomen in KONZ worden we helemaal naar achteren gedirigeerd. Daar zijn nog boxen vrij. We liggen wel in behoorlijk smerig water. Rieks probeert het een en ander weg te duwen. Zeker als we weer verder varen moeten we goed opletten.
DE WATERVAL IN SAARBURG.
Op naar SAARBURG. We fietsen langs de SAAR en hebben schitterende vergezichten. Het is hier en daar wat heuvelachtig maar het is goed te doen. Bij de eerste sluis schut net een Engelsman. Het zijn behoorlijk diepe sluizen. Eenmaal in SAARBURG aangekomen gaan we op ons gemak rondlopen. Het is een klein dorp wat voornamelijk rondom de waterval is gebouwd. Bewoning zou hier al in de oudheid hebben plaats gevonden. Hillie vindt nog een SAARBURG tas. Nadat we alles grondig hebben bekeken gaan we lekker op een terras zitten om wat te eten. Het smaakte prima. Op de terugweg konden we heuvelaf fietsen en dat gaat een stuk makkelijker. Aan het einde van de dag zijn we KONZ zelf nog even ingegaan. Er moesten boodschappen gedaan worden. Het was een enorme winkel waar men bijna alles verkoopt. Bij de uitgang waren nog wat eetgelegenheden en daar hebben we maar gebruik van gemaakt. We zijn de volgende dag op de fiets naar TRIER gegaan. Een hele mooie oude stad. De PONTE NEGRO is nog een overblijfsel vanuit de romeinse tijd en een bezienswaardigheid. Ook in TRIER hebben we het treintje gepakt. Zo zie je zonder dat je veel in de hitte hoeft te lopen toch veel van de oude binnenstad.
Zo kun je ook reclame maken!
Naderhand zijn we de beide kerken ingegaan. Lekker koel maar zeker de moeite waard. Op de terugweg hebben we nog wat foto’s gemaakt van de PEGEL TRIER.
DIT IS HEM DAN, PONTE NEGRO.
10/07 we zijn op weg naar SCHWEIG. Rieks heeft uitgezocht dat we daar kunnen liggen maar ook dat daar een grote watersportzaak moet zijn. Ik wil kijken of ik daar een bilgepomp kan kopen. We hebben nog steeds wat water onderin doordat de schroefasafdichting zo nu en dan een druppel laat vallen en dat wil ik weg kunnen pompen. De huidige bilgepomp werkt soms wel en soms niet! We liggen om even over tienen in SCHWEIG. Naast elkaar en weer achterin. De dame waar we bij moeten afrekenen was wat geïrriteerd omdat we ons niet van tevoren hadden aangemeld. We gaan dat voortaan doen! Midden in het land ligt inderdaad een grote watersportzaak annex werf enzovoort, als ze er boten uit moeten halen moeten ze zowat anderhalve kilometer met de boot rijden! Hier heb ik een Johnson L 450 12 volt bilgepomp gekocht.
Ria in SCHWEIG met ons nieuw bemanningslid!
We pakken nog een tussenstop in NEUMAGEN DORG en dan komen we in BERN KASSEL. Vanuit NEUMAGEN belt Rieks met de haven en er worden twee boxen voor ons vrij gehouden. We hebben aangegeven dat we 4 dagen willen blijven liggen. Ook zullen Alie en Oltman op de nabijgelegen camping komen staan. Na een kort tochtje liggen we vast in BERN KASSEL. We worden door een lid verwelkomt en deze deelt mede dat als we de eerste avond in het clubhuis gaan eten, er een glaasje schnaps voor ons klaar staat als welkomstdrankje. We hebben er lekker gegeten en de schnaps maar opgedronken.
Overzicht vanuit het slot.
BERN KASSEL is te vergelijken met VALKENBURG uitermate toeristisch. We bekijken alles, gaan met een oude vierwiel Mercedes naar het slot.
De oude Mercedes.
Hier en daar een helling van meer dan 20%, we bekijken het slot en lopen in de hitte de berg weer af. Het is gemiddeld boven de 35 graden. Gelukkig zijn Alie en Oltman gearriveerd en we pakken onze stoelen en gaan op de camping in de schaduw zitten. In de kuiptent is het 41 graden. En in de avond in de slaapkajuit boven de 30 graden. We fietsen nog wat en na vier dagen hebben we het wel gezien.
We gaan lekker vroeg weg. We worden uitgezwaaid door Alie en Oltman welke naderhand nog even langs de weg staan te zwaaien. We hebben maar één sluis te gaan om in TRABEN TRABACH te komen. We liggen buiten het dorp en gaan op er op de fiets heen om rond te kijken. Op zich wel leuk maar het haalt het niet bij BERN KASSEL. Wel is het zo dat Hillie en Rieks hier in de omgeving wel al met de auto zijn geweest en zij weten dus de leuke stukjes.
Brug bij Traben Trabach.
Rieks heeft de volgende haven SENHEIM gebeld en we zijn welkom. Hier is een jachthaven annex een grote camping welke door Hollanders gerund wordt. Het heet dan ook DER HOLLANDIESE CAMPING. We hebben twee boxen naast elkaar. Bij het melden heb ik alleen mijn rijbewijs bij mij en dat is niet voldoende. Je moet je hier met een officieel document kunnen legitimeren. We blijven een extra dagje liggen omdat Rieks zich niet fit voelt. Wel eten we schnitzels op de camping.
Onderweg komen we een oude Baileybrug tegen. Maar wel een bijzondere brug. Het bovenste deel is voor de trein en onder de trein loopt de autoweg!
Dubbele brug.
Het wordt even spannend. In COCHEM is wel een haventje maar geen mogelijkheid om te reserveren.
Het haventje, naderhand lagen er schepen aan de buitenkant.
We gaan op de gok. Je kunt ook buiten aan de kade liggen maar dan lig je in de golfslag van de passagiersboten. We hebben geluk. We kunnen in het haventje liggen en kijken uit over de stad COGHEM en naar het grote kasteel. In de warmte nemen we hier het treintje. We gaan zowel aan de ene kant van de MOEZEL als aan de andere kant rond. In de avond vinden we in de bierkelder een plek om te eten, lekker koel, en een lekker ijsje te eten. Het bezoeken van het kasteel slaan we, gezien de temperatuur, maar over.
Cochem met kasteel.
Een sluis verder liggen we in BRODENBACH. We blijven hier een dagje langer om te fietsen en om de sluis te bekijken welke gerenoveerd en verbouwd wordt. We verwachten hier geen problemen. Het is ook weer tijd om boodschappen te doen. We hebben met Alie en Oltman afgesproken dat we een dagje met de bus en trein naar BACHARACH zullen komen. Vroeg de volgende morgen naar de bushalte. Geen bus maar wel een burgemeester welke ons kwam vertellen dat er wateroverlast was en dat de bus niet reed! Na enig heen en weer gepraat regelde de burgemeester een taxi voor ons welke ons zonder betaling naar KOBLENZ-hoofdstation bracht. Hier zijn we op de trein gestapt. Wat een leuke plaats is BACHARACH.
Hier loopt het water onder het huizen door!
Ook een oud stadje en hier staan Hillie en Rieks regelmatig met de caravan. We worden ontvangen door ALI en OLTMAN. Daarna rondleiding door zowel ALI als HILLIE. Na een lekker ijsje hebben we het stadje bekeken. Eten op de camping en daarna weer terug. Gelukkig reed de bus nu wel en konden we bij de haven uitstappen. Een heerlijk dagje uit met taxi, bus en trein. Morgen wordt het KOBLENZ. Rieks heeft al gebeld en we hebben twee plaatsen op de kop van de steigers. Ook hier is de haven best groot maar vooral ingericht voor kleinere boten als die wij hebben.
KOBLENZ, Voor het eerst veel zeilbootjes.
We liggen al vroeg in de middag in KOBLENZ en gaan op de fiets de stad in. Alvast ons oriënteren. Langs de MOEZEL blijven fietsen en dan komt je bij het standbeeld van de keizer uit. Dit standbeeld staat op de monding van de MOEZEL in de RIJN. Ook nu weer ijs eten en drinken want het is nog steeds warm en droog! Morgen gaan we vroeg naar de stad. We willen met de kabelbaan naar de overkant van de RIJN. Daar ligt een groot oud fort wat de monding verdedigde.
Fort.
Nadat we het fort bekeken hebben zijn we nog wat gaan rondlopen in KOBLENZ zelf. Natuurlijk ijs en drinken! Aan het einde van de dag eten we buiten op de picknickplaats waarbij beide boten wat eetbaars meenamen.
We gaan op tijd weg. Bij het oproepen van de laatste sluis op de MOEZEL krijg ik te horen dat de kleine sluis naar boven komt met een binnenvaartschip en dat we daarna mogen invaren. Ook deze laatste sluis werkt mee. Over de gehele linie mogen we niet klagen. Vrijwel overal konden we zo de sluis in varen, mochten we mee met de binnenvaart enz. vrijwel nergens hebben we echt moeten wachten op een sluis. Lagen we alleen in een grote sluis dan hebben we niet hoeven te betalen.
De RIJN geeft toch een beetje het idee dat we aan het laatste stukje van onze reis zijn begonnen. We hebben een stop gepland in MONDORF.
MONDORF.
Hier heeft RIEKS plaats besproken. Bij aankomst blijkt dat we voor het eerst moeten stapelen. Het valt niet mee om van en aan boord te komen. Na het eten lopen we naar de Rijnoever en eten nog een ijsje.
Geen sluizen meer en ongeveer 3 kilometer stroom mee. We gaan op weg naar KEULEN. Het is uitkijken op de RIJN. Ook hier hebben ze last van het lage water en de vaargeul is smal. In vrijwel iedere bocht zijn boeien gelegd om te voorkomen dat je afsnijdt en vast komt te zitten. Bij KEULEN moeten we de haven aan de overkant in. We liggen vlak bij elkaar en gaan eerst maar eens in de schaduw wat zitten drinken. Daarna gaan we KEULEN in.
Zicht op KEULEN.
In de DOM is het lekker koel en we zitten daar een poosje prima. Naderhand lopen we langs de RIJN terug. We laten ons overhalen om wat op de boulevard te eten. Nadat we gegeten hebben lopen we naar de boot. Opeens begint het te regenen! De boten hebben nogal wat openstaan. Bij ons is het een en ander nat geworden en bij de HILRIE stond het luik open. Maar als we dachten dat het nu af zou koelen, vergeet het maar, de temperatuur bleef hoog. Een eventuele dag extra doen we niet, het is veel te warm om in een stad te lopen!
Om half acht gaan de motoren weer aan. We maken gebruik van het feit dat het weer in de morgen nog redelijk is.
TV-TOREN DUSSELDORF
We gaan naar DUSSELDORF. Ook daar zijn boxen gereserveerd. Een op zich luxe haven maar er is wel aandacht nodig, zoals b.v. de douches zijn zeer luxe maar de afzuiging is slecht. Er is een extra trap bijgeplaatst om op de normale trap te kunnen komen. Zo laag staat het water in de RIJN. We hebben daar met het varen ook last van. De binnenvaartschepen hebben een smalle vaargeul en het is toch wel druk. Zoals we afgesproken hebben, vooral goed naar achteren blijven kijken om oplopers te zien aankomen. Hierbij is onze achteruitkijk camera goed bevallen. In DUSSELDORF eten we ons afscheidsdiner. De HILRIE gaat bij DUISBURG naar binnen en wij varen door naar WESEL.
Bij DUISBURG nemen we via de marifoon afscheid. Terwijl we aan het praten zijn op kanaal 77 komt er een binnenvaartschip doorheen. Of de FEROX ook DUISBURG ingaat en anders wil hij nog voorbij voordat hij het kanaal in draait. Ik antwoord dat wij doorgaan en dat de HILRIE wel het kanaal in gaat. Met wat opletten gaat alles weer goed.
Wij gaan de RIJN af en bij WESEL een zandput in waar drie verenigingen een paar steigers hebben. We pakken de kop van de eerste steiger. Hier moet je het havengeld in een enveloppe doen en in de bus gooien. Zo zie je maar weer, bij de ene haven moet je je legitimatie tonen en bij de ander gaat het zonder havenmeester en alles in een enveloppe. Dat doen we dan ook maar. Het begint stevig te waaien en er trekt op afstand een fikse onweersbui over. Het is stil aan boord, we missen de HILRIE.
HILRIE
Het is 31 juli en de motor gaat om 08.00 uur aan om de laatste Duitse kilometers te maken. Het wordt wederom goed opletten. Soms gaat men driedik door de smalle vaargeul en moet ik zelf zowat tussen de kribben varen. Maar we zijn langzamerhand wel wat gewend! In het Pannerdensch Kanaal bel ik de JASON om een box. Die wordt voor ons vastgehouden. Om kwart voor een zijn we weer in NEDERLAND en liggen we vast in ARNHEM. In Arnhem blijven we een dagje extra. Carolina heeft ons uitgenodigd op pannenkoeken.
We hebben dan 152 sluizen gehad, 182 motoruren en bijna 1.600 kilometer gevaren zonder noemenswaardige problemen.
Vanuit Arnhem gaan we naar Wijk bij Duurstede. We willen daar nog wat fietsen. Op mijn belletje wordt direct gereageerd en we krijgen een fijne plek aan de langsteiger. Hierdoor kunnen de fietsen makkelijker van boord. We pakken een route richting Amerongen, gaan dan de Nederrijn over met het pontje waarvoor we gisteren uit konden wijken. Ik raak nog even aan de praat met de pontbaas. Hij vertelde dat hij geregeld te maken had met pleziervaart welke zich nergens aan stoort(!), langs de Nederrijn fietsend, weer terug. Het is lekker weer om te fietsen. Op de terugweg eten we maar weer ijsjes op de markt. De sluizen onderweg zijn een makkie vergeleken met wat we onderweg hebben meegemaakt.
Op naar jachthaven de Peiler in Vianen, gaan we weer lekker vroeg weg. Het is nog steeds zeer warm. Bij sluis Hagestein moeten we wachten. Er liggen twee binnenvaartschepen aan de lage kant en die gaan voor. We wachten ongeveer een uurtje. Een van de schepen heeft nogal wat moeite om goed de sluis in te komen. Het bleek dat er een sleepboot bij zat welke de boot binnen moest brengen. Daarnaast zijn ze aan het water sparen, want ook hier is erg weinig water. Uiteindelijk is alles weer de sluis uit en kan de pleziervaart naar beneden geschut worden. Bij de Peiler aangekomen worden we opgevangen en liggen in box 54. Vanavond eten we op de haven. Ook hier fietsen we nog wat en komt Carolina nog een dagje.
Vanuit de Peiler vertrekken we om 07.00 uur. Ik heb uitgerekend dat we dan de ebstroom mee hebben tot voorbij de Noord. Dan moet de zaak kantelen en hebben we de vloed tegen, maar dan hebben we op de Hollandse IJssel de stroom weer mee. Op slag van 13.00 uur liggen we voor de laatste sluis. We worden vlot geschut en gaan door naar Alphen.
Om even over drieën zijn we weer terug bij de WVA in Alphen aan den Rijn.
We zijn dan ruim 11 weken weggeweest.
Ria en Evert Handgraaf,
a/b FEROX
Maart 2019
Zijn er leden die dit rondje ook eens willen doen? Wij hebben veel meer info, kaarten en boeken!