Het is ondertussen half juni geworden en we zijn op de terugweg. Het wordt weer Gethin. Ook hier moet je gewoon vroeg zijn wil je een plekje hebben. We liggen aan de oostkant achter elkaar. Achterin meert een grote Valkkruiser af. In Gethin kun je met een kar van de haven aan de overkant diesel halen. Wacht wel tot na zessen, want dan gaat er zomaar 3 tot 6 cent per liter af! Er ontstaat een geweldige onweersbui. De Valkkruiser treft het niet. Er zit een afvoerbuis voor het rioolwater tegen de boot aan. Het is een soort van overloop en deze gaat door de bui in werking. De gehele zijkant zit onder de rotzooi. We tanken na de bui af en ik neem te veel diesel mee. Alle jerrycans zitten vol en ik houd zo ongeveer 6 liter over. De Valkkruiser redt ons, door het restant over te nemen.
We gaan weer op pad. We moeten door de sluis Hohenwarthe en daarna weer over het Elbe aquaduct. We zijn benieuwd of e.e.a. weer tot oponthoud zal leiden. We hebben geluk. Er komt ons een binnenvaartschip achterop en we kunnen mee. We gaan weer liggen in Haldersleben. Daar merk je al dat, terwijl wijzelf op de terugweg zijn, de rest op de heenweg is. De haven ligt propvol met Nederlanders die richting Berlijn gaan. Al met al toch weer ruim 8 uur varen.
Van Haldersleben gaan we op weg naar Wolfsburg. We zullen daar zeker een dag extra blijven liggen om de VW fabrieken en de tentoonstellingen te bekijken. We komen een leuk klein haventje onderweg tegen. Het ziet er gelikt uit maar staat nog niet op de kaart of in het boek. Het is iets voor een hopelijk volgende keer!
Op dezelfde plekken als heengaand leggen we vast. Weer bij de Italiaan eten en morgen op tijd naar de VW fabriek. We willen de rondgang door de fabriek meemaken en dan ben je afhankelijk van de hoeveelheid mensen die mee willen. Vol is vol. Het lukt ons en na driehonderd meter varen worden we in een soort van bus door de fabriek gereden. Wat een robots, mensen en grondigheid!
Na Wolfsburg gaan we richting Sende. We hebben hier op de heenweg niet gelegen. Maar veel is er niet te zien. Vanaf Sende is het maar drie uurtjes varen naar Hannover. We hebben gereserveerd en we krijgen beide keurig een box aangewezen. We reserveren alvast bij het clubschip voor de schnitzel en gaan met de bus Hannover in. Je kunt als je het centrum ziet niet begrijpen dat, zoals in veel plaatsen in Duitsland, hier alles in de oorlog kapot is gebombardeerd. Je ziet er vrijwel niets van. Na een voortreffelijke maaltijd genieten we nog even na op de Hilrie.
We staan op tijd op. We willen vroeg in het volgende haventje zijn. Bij deze haven zit een deur voor de ingang. Je moet eerst op een knop drukken en dan gaat de deur naar beneden. Goed kijken of er geen grote vaart aankomt, drukken en naar binnen. Dan een plek zoeken. Hier is een jong stel begonnen om dit haventje weer leven in te blazen. We kunnen er op de fiets boodschappen doen. Indense is maar een paar kilometer fietsen.
De volgende ochtend aan een touw trekken en de deur gaat weer open. We vertrekken naar Lubecke. We meren dus niet af in Minden, maar gaan een haven verder. Hier kunnen we ook nog even lekker fietsen naar de stad. Gewoon eens even rondkijken. Het zijn nu langzamerhand tochtjes van 3 á 4 uur varen.
Lubecke hebben we gezien. De volgende stop vandaag is weer Bad Essen. We gaan het kleine haventje voorbij en meren af in de nieuwe jachthaven. Deze is nog niet klaar maar alles werkt al wel. Prima sanitair enz. We liggen voor half geld want de havenmeester vindt dat alles nog niet gereed is en dat hij dus niet de volle mep kan vragen! Nu is het gemakkelijker Bad Essen in te gaan. Je steekt het spoorlijntje over (de trein komt tweemaal per dag!) en dan langs twee grote supermarkten loop je zo het centrum in. Je kunt er erg lekker ijs eten en dat doen we dan ook, ondanks het feit dat het miezerig weer is. Morgen gaan we naar Osnabrück.
We gaan op tijd weg. We weten dat we niet in Osnabrück zelf kunnen liggen, maar dat er twee jachthavens voor de sluis zijn. Ver uit elkaar vinden we alle twee een box. Het is hier zeer rustig. Op een paar kilometer loopt de spoorbaan richting Osnabrück Bremen. We gaan alvast een kijkje nemen. Je moet in de trein je kaartje uit de automaat halen. Osnabrück heeft een mooie oude binnenstad. Je kunt hier best een paar dagen doorbrengen. Op het station besluiten we om morgen naar Bremen te gaan en we laten ons voorlichten. Meteen kopen we al onze kaartjes en we weten nu dat we morgenvroeg op de trein moeten.
Op naar Bremen. Het is een soort van boemeltrein. Maar we komen na 1,5 uur wel op het Centraal Station van Bremen aan. Het is een kwestie van oversteken en je loopt de oude binnenstad in. Hier bezoeken we musea, lopen rond, maken foto’s en eten lekker. Op de terugweg overkomt ons weer eens wat nieuws. Halverwege stopt de trein, de machinist geeft door dat we 10 minuten moeten wachten en als we de trein willen verlaten om een luchtje te scheppen, dan kan dat! Het is duidelijk te zien dat hier vaak gebruik van gemaakt wordt. Overal liggen peuken en de prullenbakken zitten aardig vol. Om 19.00 uur zijn we weer aan boord. Het wordt een gezamenlijke maaltijd.
Het is maar een kort stukje naar Recke. We blijven daar een nacht want morgen willen we het Mittellandkanaal verlaten en richting Munster gaan.
We verlaten Recke en gaan verderop niet rechtsaf het Haren Emskanaal op maar varen rechtdoor. Een goede twee uur verder gaan we een dode rivierarm in en leggen vast in Alte Fahrt. Dit is een jachthaven annex camperplaats. Hier kunnen ongeveer 100 jachten liggen en meer dan 100 campers staan. We kunnen voor het eerst broodjes bestellen. Rieks en ik gaan op onderzoek uit. We willen hier ook fietsen en beoordelen of het te doen is om op de fiets naar Munster te gaan. De havenmeester vertelde dat de haven in Munster verbouwd wordt. Omdat er aan weerzijde schepen liggen is er bij het havenkantoor een pontje. Hierboven staat aan de ene kant Calais en aan de andere kant Dover!
We hebben er een dagje aangeplakt en zijn op de fiets langs het kanaal naar Munster gefietst. Voor ons een bekende plaats. We zijn er al eens geweest om de kerstmarkt te bezoeken. Een prachtige oude binnenstad, vele mooie gevels maar erachter valt het wat tegen. Met een lekker zonnetje fietsen we weer terug naar de boot.
Het weer is nog steeds aangenaam. Ongeveer 24 graden en geen regen van betekenis. Vandaag varen we naar Datleln. We kijken bij het voorbijgaan nog even naar de haven van Munster. Er wordt nog volop gewerkt en het ziet er niet aantrekkelijk uit. We krijgen wel steeds meer binnenvaart. Zowel op- als afvaart
Vanuit Datleln varen we voorbij de sluis welke ons verder naar de RIJN zal brengen. We willen naar Heinrichenburg. Hier vinden we twee scheepsliften. Een uit 1897 en een van vlak na de oorlog. Ook zijn er nog twee sluizen waarvan er een dicht gegooid is, maar zodanig dat je er doorheen kunt lopen. We gaan liggen bij een klein haventje. We worden aangepakt om op de twee kopsteigers te kunnen liggen. Onze schepen zijn eigenlijk te groot. De haven is met een hek afgesloten en na enige tijd kan een lid ons voorzien van een sleutel. We gaan uitgebreid alles bekijken. Vooral de oudste scheepslift is indrukwekkend. Alles eraan is geklonken. Je kunt erin en dan kun je in het museum zien hoe alles gewerkt heeft. Het is gebouwd door Engelsen. Hillie en Ria lopen nog wel even door de sluis. Hillie heeft daar met haar ouders meerdere keren in gelegen met het binnenvaartschip.
Het wordt vandaag weer een fietsdag. De omgeving trekt ons wel en we willen zien hoe de eerste sluis werkt waar we straks weer doorheen moeten varen.
Het is warm tot zeer warm weer, 41 graden. We varen op ons gemak met alles open naar Flaesheim. Dit is een meertje waar van alles te doen is. De haven is onderdeel van een vakantiepark. Na enige drank tot ons genomen te hebben op het terras van de uitspanning, besluiten we morgen maar naar Haltern Am See te fietsen. Tevens zijn de dames vrij van koken met deze warmte.
We gaan fietsen langs het kanaal, dan rechtsaf komen dan in Haltern Am See.
Hier fietsen we rond. We bekijken de waterwerken welke dwars door het stadje lopen. Op de terugweg gaan we fout. Na een tekening gekregen te hebben bij een shoarmazaak komen we weer op het goede pad. We fietsen door de bossen terug en dat is lekker in de schaduw. Het is als we terug zijn 34 graden in de schaduw!
Het is ondertussen juli geworden en langzamerhand wordt het tijd om wat door te varen. De bemanning van de Hilrie moet straks weer aan het werk en vandaag doen we een lekker stuk. We hebben twee sluizen voordat we in Dorsten aan de wal kunnen liggen. Wederom erg warm. We varen al een paar dagen met de kap helemaal open.
Vandaag wordt het Friedrichfeld. De verwachting is dat we vlak bij de sluis in een kleine haven kunnen liggen. Dat kan, maar wel primitief. Het water wordt via een tuinslang geleverd welke aangezet wordt als we erom vragen. We moeten ook een biertje drinken bij de havenmeester. De bemanning van de Hilrie gaat op de fiets bij de sluis kijken. Morgen gaan we erdoor en dan zijn we op de Rijn. Het ziet er allemaal goed uit.
Om 7.00 uur gaan de lijnen los. De marifoon staat bij en we horen dat er door twee schepen ingevaren gaat worden. Ik meld ons aan en vraag of we gelijk mee kunnen. De sluiswachter vraagt of er nog meer pleziervaart aankomt. Ik kan dat ontkennen en we krijgen toestemming. De RIJN is erg laag en er is weinig stroom. We hadden gerekend op ongeveer 5 km stroom mee maar het valt tegen. De vaart over de Rijn levert geen problemen op. Een enkele duweenheid maakt wat golven maar het is goed te doen. Om een uur liggen we bij Jason in Arnhem in de box. Het is maar goed dat we van te voren hebben gebeld want alles is vol. De Hilrie gaat morgen weer de eigen koers varen en wij blijven nog een dag. Het verwachte weer voor morgen is met zware onweersbuien. Wel moeten we even verhalen naar een andere box omdat morgen de eigenaar terugkomt.
De gezamenlijke tocht zit erop. Gisteravond hebben we samen het galgenmaal buiten de deur gegeten. We hebben ruim 2000 km gevaren. Geen problemen gehad en samen hebben we het naar ons zin gehad. Een volgende afspraak om het volgend jaar weer op te varen zit er niet in. De HILRIE heeft maar drie weken en dat is tekort om een grotere tocht te maken.
Het is nog vroeg als ze vertrekken, maar de Hilrie wil voordat de buien komen een heel eind op weg zijn. Ze willen in twee dagen in Sneek komen. Halverwege de middag komen de eerste buien. We bellen met de Hilrie. Zij liggen op dat moment bij Zwolle en hebben nog geen last gehad.
Even over achten gooien wij los. De sluizen werken mee, alhoewel een schip van Rijkswaterstaat het nodig vindt om in sluis Driel het volle vermogen op de schroef bij te laten staan! Even na twee uur maken we vast in Wijk bij Duurstede. We liggen aan de eerste steiger. Het weer verslechtert snel en we zijn bij dat we vast liggen. Aan het eind van de middag gaan we fietsen en een ijsje eten. Morgen gaan we kersen eten bij het Kersenmuseum.
We bezoeken het Kersenmuseum. Het ziet er verzorgd uit en we nemen natuurlijk koffie met een kersentaartje. Het weer wordt weer slechter en we besluiten terug te gaan. We doen nog even boodschappen bij AH en zijn net voor de buien weer aan boord. Samen met de buurman verhaal ik ons schip. We liggen tegen de kant aan te rijden en naast ons ligt nu niets.
Op naar de Peiler, we willen daar een paar dagen blijven liggen zodat dochter Carolina aan boord kan komen, lekker eten bij Boer Bertus en wat fietsen. We komen nog wel wat bekenden tegen.
Op 15 juli gaan voor de laatste keer de lijnen los. Het is even na 7 uur en we willen rechtstreeks naar de WVA haven. We vinden het nu welletjes. Ruim 10 weken op pad dan wil je wel eens wat anders. Om drie uur varen we de WVA haven in. We worden aangepakt en kunnen gaan uitladen, verhalen vertellen enz.
- Het varen in Duitsland is gemoedelijk en ontspannend.
- De sluiswachters zijn vrijwel allemaal behulpzaam met het geven van informatie.
- De havens zijn niet al te groot maar je wordt met enthousiasme ontvangen en men doet graag wat voor je.
- Ook de binnenvaartschepen houden rekening met je!
- Natuurlijk zijn er op het Mittellandkanaal saaie stukken, maar als je de natuur wilt zien valt het zeker mee.
- Onze ervaring is dat heengaand wat doorgevaren kan worden en op de terugweg gewoon je tijd nemen om alles goed te bekijken.
- Een paar jerrycans en fietsen mee zijn geen overbodige luxe.
- We navigeren op een klein laptopje met PC NAVICO. Dit programma gebruiken wij al een paar jaar en dat bevalt ons goed.
- Daarnaast hadden zowel de Hilrie als de Gold Fish vaarwijzers en kaarten aan boord.
- We hebben ruim 2500 km gevaren
- We hebben 51 sluizen gehad waarvan de grootste 350 meter lang en een verval van 19,80 meter.
Ria en Evert Handgraaf
Ms. Gold Fish